نشست اعضای شورای مرکزی جماعت دعوت و اصلاح روز جمعه ٢٠خردادماه به‌صورت غیرحضوری برگزار شد.

مشروح سخنان دبیرکل به شرح زیر است:

اولین حقیقتی که هنگام نزول نخستین آیات قرآن مجید و ظهور جبرئیل امین بر  این کره‌ی خاکی تبلور یافت؛ این حقیقت گوهری بود که پایه‌های دین الهى جدید(اسلام) بر علم، دانش، آگاهی و هوشيارى استوار است.

به‌عبارت دیگری دین اسلام در تعارض با جهل و اوهام و خرافات و گمراهی است. لذا علم و دانايى محوریت اصلی پنج آیه‌ی نخست سوره‌ی مبارکه‌ی «إقرأ» را به خود اختصاص داده است:

«إقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ (۱) خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ (۲) اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ ﴿۳﴾ الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ (۴) عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ (۵)»

اهمیت تأکيد بر این موضوع در نخستين آيات قرآن مجيد از جهات مختلف قابل تأمّل است:

یکم: در اولویت قرار دادن حقیقت علم و دانش، در میان موضوع‌های متعددی که بعدها قرآن مجید به تدریج بر آنها تأکید نمود جايگاه و نقش اساسى علم را در رشد و بالندگى انسان‌ها و پیشرفت و تعالى جوامع نشان مى‌دهد.

دوّم: از موضوعی سخن می‌گوید که مورد اهتمام جامعه‌ی عرب مخاطب قرآن نبود؛ امّا خداوند بزرگ اساسی‌ترین وسیله‌ی رشد، سعادت و نیک‌بختی را در اولویت این دین جهانی و جاودان قرار می‌دهد تا پيروانش را به صراط مستقيم هدايت نمايد.

سوم: پروردگار علیم و خبیر مؤثرترین وسیله‌ی آموزش و آموختن (قرائت و خواندن) را برگزيد؛ زیرا خواندن بهترین وسیله‌ی تعمیق نظر و ترویج فکر و اندیشه و تثبیت آن است.

در واقع پروردگار رب‌العالمین اعلام فرمود: هر کسی بخواهد این دین جهانى و جاودان را برگزيند و با آن ارتباطى منطقی و مؤثر برقرار نماید، لازم است راه و مسیر کسب علم و دانش را برگزیند.

دين مبين اسلام هیچ‌گونه منزلتی برای جهل، ظنّ و گمان و تردید قائل نیست. 

اسلام پایه‌های امور را تنها بر اساس دانش و یقین و تخصّص بنا می‌نهد.

قابل توجه است واژه‌ی علم و مشتقات آن ۷۷۹ بار در قرآن مجید ذکر شده است؛ علاوه بر آن واژگانی معادل علم، به‌سان: یقین، نظر، فقه، فکر، حجّت، بيّنه، هدی، عقل و آیه در قرآن مجید فراوان ذکر شده است.

طبق اين سياق قرآن مجید؛ یکی از ویژگی‌ها و خصایص انبیا و رسولان الهی علیهم الصلاة والسلام را علم، قرار داده است. به‌عنوان مثال در شأن حضرت آدم (ع)مى‌فرمايد:

«وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا» (بقره:۳۱)

«وَلُوطًا آتَيْنَاهُ حُكْمًا وَعِلْمًا» (انبیا:۷۴)

و يا در مورد سیدنا موسی (ع) فرمود:

«وَلَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَاسْتَوَىٰ آتَيْنَاهُ حُكْمًا وَعِلْمًا» (قصص:۱۴)

همچنين در مورد سیدنا عیسی (ع): مى‌فرمايد:

«وَإِذْ عَلَّمْتُكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ» (مائده:۱۱۰)

در مورد پیامبر خاتم (ص) فرمود:

«وَعَلَّمَكَ مَا لَمْ تَكُنْ تَعْلَمُ» (نسا:۱۱۳)

از اين‌رو اسلام پیروان خود را به کسب علم، دانش، تجدید بیداری، آگاهی،  هوشیاری و همچنین ارتقای سطح فهم و دانش اجتماعی، سیاسی و اقتصادی، مدام ترغیب و تشویق می‌نماید.

  خداوند متعال شرط تحقق هدایت ربّانی و نصرت الهی را درگرو تلاش، جديّت، تجدید و توسعه‌ى فهم و آگاهى قرار داده است و می‌فرماید:

«وَالَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا» (عنکبوت:۶۹)

لازم است بیان گردد؛ ارتقا به جایگاه رفیع «خیر امّت»که از تمايزات امّت پيامبر خاتم(ص) و افتخارات اوست؛ مسؤولیت و رسالت خطیر و سنگینى را در ارتباط با زندگی، همه‌ی مخلوقات خداوند در جهان هستی، آبادانی و عمران زمين و نيز اقامه‌ی قسط و عدل در پرتو منطق و میزان خیرخواهی را فراتر از رنگ، جنس، نژاد، زبان و دین بر عهده‌ی اهل ایمان قرار می‌دهد.

 ادای هرچه بهتر و استانداردتر وظایف و مسؤولیت‌ها همواره مستلزم تلاش جهت کسب دانش، آگاهی و هوشيارى لازم و تجدید و تنوّع آن است.

پیامدهای ناگوار و زیانبار قصور و تقصیر در زمینه‌ی کسب موارد مهم اشاره شده، میزان اثرگذاری خود را در عقب‌ماندگی جامعه از حرکت حیات و پیشرفت و همچنین در تنگنا قرار گرفتن شهروندان به خوبی نشان خواهد داد.